សម្ដេចប៉ាប យូហាន ទី២៣

សម្ដេចប៉ាប យូហាន ទី២៣
រូបពីវីគីភីឌាន

សម្ដេចប៉ាប យូហាន ទី២៣

យូហានទី២៣ (John XXIII)ជា អែនជេលឡូ ហ្គីសេមផូ រ៉ូលខាលី (Angelo Giuseppe Roncalli) កើតនៅក្នុងថ្ងៃទី ២៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ​១៨៨១ ហើយស្លាប់នៅថ្ងៃទី៣ ខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៦៣ បានដឹក​នាំ​វិហារ សាសនាកាតូលិច និង គ្រប់គ្រងច្បាប់វិន័យនៅ ទីក្រុង វ៉ាទីខាន់ (Vatican City)​ ចាប់ពី ឆ្នាំ១៩៥៨ រហូតដល់ពេល​ដែល​គាត់​ស្លាប់នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៦៣។ គាត់ជាសម្ដេចប៉ាបថ្មីជាងគេ​ដែល​ជ្រើស​​គាត់​ពី​សន្តបុគ្គល​ទៅជាសម្ដេចប៉ាប។

អែនជេលឡូ​ រ៉ូលខាលី (Angelo Roncalli) គឺជាកូនទី៣ ក្នុង​ចំណោម​កូនតាំង១៣ហើយ​បានកើតក្នុង​ប្រទេស​​​អ៊ីតាលី​ក្នុងភូមិ​មួយ​ដែលមានការចែករំលែកកសិផល។ គាត់បាន​ទទួល​ការ​អនុញ្ញាតជាបុព្វជិតក្នុងឆ្នាំ១៩០៤ និង បានកាត់បន្ថយ​តំណែង​ផ្សេងៗ​​រួម​​មាន ទូករបស់កាតូលិចនៃសម្ដេចប៉ាប នៅក្នុងប្រទេស​មួយ​ចំនួន រួមមាន បារាំង(១៩៤៤)។ សម្ដេចប៉ាបភីអូស ទី១២​ (Pope Pius XII) បានតែងតាំងរ៉ូលខាលី(Roncalli) នូវសមណសក្ដិក្នុងគ្រិស្ដសាសនា ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៨។ សម្ដេចប៉ាប សន្តបុគ្គល (Pope John) បានជាប់នូវការជ្រើសរើសក្នុងថ្ងៃទី២៨ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៥៨នៅអាយុ៧៧ឆ្នាំ។ គាត់មានការ​ផ្ញាក់ផ្អើ​ដែល​អ្នកទាំងអស់​មាន​ជំនឿ​ជឿ​ជាក់​លើគាត់ឲ្យគាត់ក្លាយជាអ្នកថែរក្សាសម្ដេចប៉ាប ដែល​តាម​ប្រវត្តិសាស្ដ្រ​គេហៅ​ថាក្រុម​ព្រឹក្សាវ៉ាទីកាល់ទី២(Second Vatican Council) ក្នុងឆ្នាំ១៩៦២-១៩៦៥ បួនឆ្នាំកន្លះ​បន្ទាប់​ពី​ការ​ជាប់ការជ្រើស​រើស​របស់គាត់ និង២ខែបន្ទប់ពីការធ្វើរួចរាល់នូវ ការផ្ញើសំបុត្រ​របស់គាត់ទៅវិហាគ្រិស្ដ ទាំងឡាយ (encyclical) និង (Pacem in Terris)

ជីវប្រវត្តិ

ជីវិតនៃការបូសយ៉ាងឆាប់

អែនជេលឡូ ហ្គីសេមផូ រ៉ូលខាលី (Angelo Giuseppe Roncalli) បានកើតនៅ សូតតូ អីល ម៉ូនតេ (Sotto il Monte) ជាភូមិក្នុងប្រទេស​តូច​មួយនៅ ប៊ើហ្កាម៉ូ (Bergamo) ភូមិនៃសាសនាឡាបាឌី(Lombardy) ប្រទេសអ៊ីតាលី។ គាត់ជាកូនទីមួយរបស់ ជីអូវ៉ានី បាទីស្តា រ៉ូលខាលី (Giovanni Battista Roncalli) រវាយឆ្នាំ(១៨៥៤-១៩៣៥) ជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់ មារីអាណា ហ្គូលីយា ម៉ាស៊ូឡា(Marianna Giulia Mazzolla)​ រវាងឆ្នាំ (១៨៥៤-១៩៣៩) និង ជាកូនទីបួនក្នុងចំណោមកូនទាំង១៣ក្នុងគ្រួសាររួមមាន អែនជែឡូ ហ្គូសេប៉េ(Angelo Giuseppe) អាល់ហ្វ្រេដូ (Alfredo) រវាងឆ្នាំ១៨៨៩–១៩៧២ ម៉ារៀកាទ័ររីណា(Maria Caterina) (១៨៧៧–១៨៨៣) តេរ៉េសា(Teresa) (១៨៧៩–១៩៥៤) អាន់ស៊ីឡា​ (Ancilla) (១៨៨០–១៩៥៣) ដូមីនីកូ គូសេប៉េ (Domenico Giuseppe) (២២ កុម្ភៈ ១៨៨៨ – ១៤​ មិនា ១៨៨៨) ហ្វ្រេនសេសកូ ហ្សាវើរីអូ (Francesco Zaverio) (១៨៨៣–១៩៧៦) ម៉ារៀ អេលីសា (Maria Elisa) (១៨៨៤–១៩៥៥) អូសសូនតា កាស៊ីដា (Assunta Casilda) (១៨៨៦–??) ជីអូវ៉ានី ហ្វ្រេសស្កូ (Giovanni Francesco) (១៨៩១–១៩៥៦) អ៊ើនរីកា (Enrica) (១៨៩៣–១៩១៨) ហ្គូសេប៉េ លុជី (Giuseppe Luigi) (១៨៩៤–??) និង លូជី (Luigi) (១៨៩៦–១៨៩៨)។ គ្រួសាររបស់​គាត់​ធ្វើ​ការ​ជាអ្នកចែកចាយកសិផល ដូចជាមនុស្សភាគច្រើននៅសូតតូ អីល ម៉ូនតេ (Sotto il Monte) ភាពគួរឲ្យ​ចាប់​អារម្ម​មួយ​ដែលខុស​ប្លែក​គឺ​បុព្វធីការី អ៊ីជេនិអូ ប៉ាសេលី(Eugenio Pacelli) សម្ដេចប៉ាបភីអូស ទី១២​ (Pope Pius XII) ជាអ្នកដែលមកពីគ្រួសារអារីស្តូក្រាធីក (aristocratic) បុរាណដែលមានការជាប់ទាក់ទងនិងការងាររបស់ប៉ាប។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គាត់​នៅតែជាកូនចៅ​នៃគ្រួសារ​អភិជន​អ៊ីតាលី ដែលមកពីជនដែលមានឋានៈតូចទាបនិងអ្នកក្រ។

ក្នុងឆ្នាំ ១៩០៤ រ៉ូកាល់លី(Roncalli) បានក្លាយជាបណ្ឌិតយ៉ាងពេញលេញក្នុងទេវាវិទ្យា និង បានបួសជាបុព្វជិតក្នុងវិហាកាតូលិចនៅ សាន់​តាម៉ារៀ (Santa Maria) ក្នុងម៉ុនតេ សាន់តូ (Monte Santo) ក្នុងទីក្រុងរ៉ូម(Rome)។

បុព្វជិត និង សង្ឃរាជ

ក្នុងឆ្នាំ១៩០៥ ជីអាកូម៉ូ រ៉ាឌីនី តេដេសឆី (Giacomo Radini-Tedeschi) ដែលជាសង្ឃរាជថ្មីនៃ ប៊ីហ្កាម៉ូ​ (Bergamo) ដែលបានតែងតាំង​រ៉ូខាលី (Roncalli) ឲ្យទៅជាលេខាធីការរបស់គាត់។ រ៉ូខាលី (Roncalli) បានធ្វើការសម្រាប់ រ៉ាឌីនី តេដេស្កី រហូតដល់ថ្ងៃដែល​សង្ឃរាជ​ស្លាប់​ក្នុងឆ្នាំ១៩១៤។ ក្នុងកំឡុងពេលប្រវត្តិកាលរបស់ រ៉ូលខាលី(Roncalli) បានទេសនានៅក្នុងចំណោមអ្នកស្រុកសើមីណារី (seminary) ក្នុង​ប៊ីហ្កាម៉ូ (Bergamo)។

ក្នុងកំឡុងពេលសង្គ្រាមលោកលោកទីមួយរ៉ូខាលី (Roncalli) បានជាប់កំណែនទៅធ្វើជាទាហានព្រះរាជាអ៊ីតាលី (Royal Italian Army) ដែលមានដំណែងជាពលបាលត្រីដែលបម្រើការជាពេទ្យដោយធ្វើជាអ្នកសែងស្នែងជញ្ជូនអ្នករបួសនិងបានក្លាយជាអ្នកបួស​ក្នុង​សាសនាគ្រិស្ដ។ បន្ទាប់ពីបានបណ្ដេញពីទាហ៊ាននៅក្នុងឆ្នាំ ១៩១៩ គាត់មានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះខាង សិក្ខាសាលា​ស្ដីពី​ការ​​គ្រប់គ្រង​ខាង​ឆ្លូវ​ចិត្ត។

ក្នុងឆ្នាំ ១៩២១ សម្ដេចប៉ាប ប៊េណេឌីកទី១៥ បានតែងតាំងគាត់ទៅជាប្រធាន សង្គមសម្រាបជំនឿលទ្ធិសាសនា(Society for the Propagation of the Faith)។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩១៥ សម្ដេចប៉ាបភីអូស ទី១១​ (Pope Pius XI) បានតែងតាំងគាត់ជាសាវក​ភ្ញៀវនៃសាវក​របស់​ព្រះយេស៊ូគ្រិស្ដ នៅប៊ុលការី (Bulgaria) ឆ្នាំ (1925–1935) ហើយបានឲ្យ​នាមគាត់ជាអ្នកប្រសិទ្ធ​នំប៉័ងនិងស្រាដូចជាសង្ឃរាជមាន​យស​​ខ្ពស់នៅ អារ៉េអូប៉ូលីស (Areopolis) ប្រទេសក្រិច (Greece)។ គាត់បានជ្រើសរើសអ្នកអេរ៉ែករបស់គាត់ម៉ូតតូ(motto)​ ដែលមកពី​អ្នក​ដែលគាត់ណែនាំបង្ហាញផ្លូវ។

អ្នកការទូតក្នុងកាតូលិច

ក្នុងឆ្នាំ១៩៣៥ គាត់បានទទួលសិទ្ធជាសាវកព្រះយេស៊ី ប្រចាំប្រទេសទួកគឺ(Turkey) និង ក្រិច(Greece)។ រ៉ូខាលី (Roncalli) បានប្រើ​ការិយាល័យ​នេះដើម្បីជួយជនជាតិស្វីសដោយលួចលាក់ក្នុងការជួយជនភាសខ្លួនរាប់ពាន់នាក់នៅ​អ៊ីរ៉ុប  ថ្នាក់ដឹងនាំមួយចំនួនគិត​ថា​គាត់​ជាមនុស្សដ៏ត្រឹមត្រូវម្នាក់។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៤ ក្នុងកំឡុងពេលសង្គ្រាមលោកលោកទី២ភីអូស ទី១២​ (Pope Pius XII)បានឲ្យនាម​គាត់​ជា​រាជ្យទូតនៃសារករបស់ព្រះយេស៊ីទៅប្រទេសបារាំង។ ក្នុងរឿងនេះគាត់បានសុំចូល​និវត្តជាសង្ឃរាជដែលជាអ្នកធ្វើសហការ​ជាមួយ​អ្នក​មាន​អំនាច​កាន់​កាប់នៅអាឡឺម៉ង់។

ការខំប្រឹងប្រែងក្នុងកំឡុងពេលបូជា

ដូចជាអ្នកការទូត រ៉ូខាលី(Roncalli) បានបង្កើនការខំប្រឹងផ្សេងៗពីគ្នាក្នុងកំឡុងពេលបូជាដើម្បីជួយជនភាគខ្លួន ជាពិសេសប្រជាជន​ទ្វីស​មកពី ណាហ្សីស(Nazis)។ ក្នុងចំណោកការខំប្រឹងប្រែងនេះមាន៖

·         ជនភាសខ្លួនជនជាតិទ្វីស ដែលជាអ្នកមកដល់នៅអ៊ីស្តានប៊ូល(Istanbul) និងកំពុងបន្តជួយទៅប៉ាលេស្ទីន(Palestine) ឬគោលបំណងដទៃទៀត

·         ក្មេងៗស្លូវ៉ាគី (Slovakian) បានថែររក្សាឲ្យចាកចេញពីប្រទេសក្នុងពេលនៃការយកចិត្តទុកដាក់របស់គាត់

·         ជនភាសខ្លួនទ្វីស ក្រោមឈ្មោះរបស់គាត់ត្រូវបានបញ្ចូលទៅក្នុងបញ្ជីដោយ រ៉ាប៊ីម៉ាខូស (Rabbi Markus) នៅអ៊ីស្តាប៊ូល(Istanbul)។

·         ជនជាតិទ្វីសបានកាន់កាប់ជំរុំប្រមូលផ្ដុំនៅឯ ជេសេនណូវ៉ាក (Jasenovac) នៅជិត ស្តារ៉ា ហ្គ្រាឌិស្កា(Stara Gradiška) ជាលិទ្ធិផលមានការដោះលែងឲ្យរួចខ្លួនក្រោមការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់គាត់។

·         ជនជាតិនៃប្រទេសប៊ូលការរី(Bulgarian) បានចាកចេញពីប៊ូលការរី(Bulgaria) ជាលិទ្ធិផលនៃការសំណូមពររបស់គាត់ទៅស្ដេចប៊ូរ៉ុស(King Boris) នៃប្រទេសប៊ុលការរី(Bulgaria)។

·         ជនជាតិរ៉ូម៉ានៀ (Romanian) មកពីត្រេនស្នីសត្រៀ(Transnistria) បានចាកចេញពីរ៉ូម៉ានៀ(Romania) ដូចជាលិទ្ធិផលនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់គាត់។

·         ជនជាតិអ៊ីតាលីបានជួយដោយ វ៉ាទីខាល(Vatican) ជាលិទ្ធិផលនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់គាត់។

·         គ្រិស្ថានថែរក្សាកុមារកំព្រានៅត្រេនស្នីសត្រៀ( Transnistria) ទៅលើកប៉ាល់ជនភាសខ្លួនពី ខុនស្តានតា(Constanța) ទៅ អ៊ីស្តាប៊ុល(Istanbul) និងបន្ទាប់ពិការមកដល់នៅផ្លេសស្ទីង(Palestine) ជាលិទ្ធិផលនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់គាត់។

·         ជនជាតិជីហ្វ(Jews) បានកាន់កាប់នៅជំរុំប្រមូលផ្ដុំ ស៊ើរីដ(Sered) ដែលជាអ្នកបានលះបង់ចាប់ពីការនិរទេស​ពី​ជំរុំ​ស្លាប់​របស់អាឡឺម៉ង់ជាលិទ្ធិផលនៃការធ្វើអន្តរាគមន៍របស់គាត់។

·         ជនជាតិហុងគ្រី(Hungarian) ជាអ្នកជួយពួកគេទាំងការធ្វើបរវត្តន៍របស់ពួកគេទៅជាគ្រិស្ដសាសនា សូម្បីតែពិធីលាងបាប សំបុត្របរិសុទ្ធ ដែលផ្ញើដោយ រ៉ូខាលី(Roncalli) ទៅសាវកព្រះយេស៊ូនៅប្រទេសហុងគ្រី(Hungarian) នៅមុនស៊ីងណូ អាជេឡូ រ៉ូតា(Monsignor Angelo Rota)

ក្នុងឆ្នាំ១៩៦៥អ្នកយកពាក្យរបស់សម្ដេចប៉ាប យូហានបាននិយាយថា៖

ថ្ងៃនេះយើងមានមានការផ្ញាក់រលឹកកាលពីច្រើនសតវត្សរ៍មកហើយ ដោយសារមានវត្ថុមករុំបិតបាំងភ្នែករបស់ពួក​យើង ដូចនេះពួក​យើងមិនអាចមើលឃើញអ្វីឆ្ងាយពីសម្រស់នៃប្រជាជនសំណបចិត្តដែលគ្មានរាសីនៅលើមុខរបស់ពួកគេដែលជាបងប្អូនផ្ទាល់របស់យើងទាំងអស់គ្នា។

នៅថ្ងៃទី៧ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០០០ មូលនិធិ រ៉ាអ៊ូល វ៉ាលលេនប៊ើក អន្តរជាតិបានធ្វើការឃោសនាទៅអន្តរជាតិសម្រាប់​ឲ្យទទួលស្គាល់ពី​សកម្មភាព​មនុស្សធម៌ក្រោមការអនុវត្តន៍របស់សាវកព្រះយេស៊ូនៅវ៉ាទីហ្កាល់(Vatican Nuncio) គឺរ៉ូខាលី(Roncalli) សម្រាប់ប្រជាជន ភាគច្រើន​នៃអ្នកទាំងនេះគឺជាជនជាតិទ្វីស ដែលមានការធ្វើបាបពីរបបណាស៊ី(Nazi) ការធ្វើនេះបានទៅដល់កន្លែងមួយចំនួន ដែលជា​បេសកកម្មអចិន្ត្រៃរបស់វ៉ាទីហ្កាល់(Vatican) ទៅអង្គកាសហប្រជាជាតិ បច្ចុប្បន្នរដ្ឋលេខាធិការវ៉ាទីហ្កាល់(Vatican State Secretary) ជាពិសេសសង្ឃរាជ អេនជេឡូ សូដាដូ(Angelo Sodano)។

សមណសក្ដិក្នុងគ្រិស្ដសាសនា

ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៣គាត់បានតែងតាំងជាព្រឹទ្ធចារ្យនៅវ៉ាទីហ្កាលនិងដោយសារហេតុនេះ ក៏មានការផុសឡើយនៃចំណាត់ថ្នាក់​នៃ​បុព្វជិត​​ដែល​មានសក្ដិក្នុងគ្រិស្ដសាសនានៅសាន់តា ព្រីស(Santa Prisca)ដោយ សម្ដេចប៉ាបភីអូស ទី១២​ (Pope Pius XII) ដោយ​បានចុះ​ហត្ថលេខា​ធ្វើការសរសើគាត់។ ប្រធានាធិបតីប្រទេសបារាំង វិនសេន អ៊ូរីអូល(Vincent Auriol) បានប្ដឹងតវ៉ាពី​កម្មសិទ្ធ​របស់ខ្លួនដែលមានពីមុនមកដោយព្រះរាជាបារាំង។

 ការជ្រើសរើសសម្ដេចប៉ាប

ស្របទៅតាមការទទួលមរណភាពនៃសម្ដេចប៉ាបភីអូសទី១២ក្នុងឆ្នាំ១៩៥៨ រ៉ូលខាលីបានជាប់ក្នុងការជ្រើសរើសជាសម្ដេចប៉ាប គាត់​​មាន​ការ​ភ្ញាក់​ផ្អើដ៏អស្ចារ្យ  គាត់បានមកដល់នៅវ៉ាទីហ្កាលវិញជាមួយសំបុត្ររថភ្លើងត្រលប់មកវ៉ាទីហ្កាល។​ មនុស្សជា​ច្រើន​បាន​ចាត់ទុក ជីអូវ៉ានី បាតធីសតា(Giovanni Battista Montini) ជាបេក្ខជនម្នាក់ដែលឈរឈ្មោះជា​ប្រធាន​អ្នកបួស​ក្នុងសាសនា​នៃ​ទីក្រុងមីលែន( Milan) ទោះបីជា ប្រធានអ្នកបួសម្នាក់ក្នុងចំណោមប្រធានអ្នកបួសជាច្រើនបុរាណ​និងមានភាពលេចធ្លោ​​ក្នុង​ប្រទេស​អ៊ីតាលី គាត់មិនទានបានក្លាយជាអ្នកមានសមណសក្ដិក្នុងសាសនារួចរាល់ទេ ទោះបីជារត្តមាន​របស់​គាត់​តាំង​ពីឆ្នាំ​១៩៥៨​នៃសន្និបាតរើសសម្ដេចប៉ាបមិនអាចឲ្យគាត់ជាប់ក្នុងការជ្រើសរើសក៏ដោយក្រោមច្បាប់ ខានូន(Canon Law) និងអ្នក​សាសនា​កាតូលិចបុរសប្រហែលជាបានជាប់ក្នុងការជ្រើសរើស ក្រុមដែលមានឋានៈស្មើនឹងសមណសក្ដិក្នុងសាសនាគ្រិស្ដ​តែង​តែ​ជ្រើសយកសម្ដេចប៉ាបពីក្នុងចំណោមក្រុមរបស់ពួកគេ។

បន្ទាប់ពីសមណសក្ដិជាសម្ដេចប៉ាបភីអ៊ើសទី១២ អ្នកមានសមណសក្ដិក្នុងគ្រិស្ដសាសនាជ្រើសបុរសម្នាក់ ដោយគ្រាន់តែ​រើស​ទុក​ប៉ុណ្ណោះព្រោះគេមិនដឹងថាអាយុរបស់គាត់នៅត្រឹមប៉ុណ្ណា និងដើម្បីឲ្យគាត់ជំនួសនៅរយៈពេល​ខ្លី​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យខ្វះអ្នក​គ្រប់គ្រង​ជា​សម្ដេចប៉ាប។ ក្នុងសភានៃសាសនាក្នុងរបប យូហានទី២៣ដំបូង ម៉ូនធីនី (Montini)​​ បានក្លាយជាសមណសក្ដិ​និងអាក្លាយជា​យូហាន​ដែលទទួលជោកជ័យក្នុង​ឆ្នាំ១៩៦៣​​ដែល​ឲ្យឈ្មោះថា ផាអ៊ូលទី៦(Paul VI)

ក្រោមការជាប់ក្នុងការជ្រើសរើស រ៉ូខាលី(Roncalli) ជ្រើរើសជាយូហានជាឈ្មោះរាជ្ជកាលរបស់គាត់។ វាជាលើកដំបូងក្នុងរវាង​៥០០​ឆ្នាំ​ដែល​ឈ្មោះនេះ​បានជ្រើសរើស សម្ដេចប៉ាបកាលពិមុនបានគេចវេសក្នុងការប្រើឈ្មោះរបស់វានេះតាំងពីពេល​ដែល​រើស​សម្ដេចប៉ាប យូហានទី២៣ ក្នុងកំឡុងពេលមានការបែងចែកអំណាចភាគខាងលិច។.

ក្នុងការជ្រើសរើសឈ្មោះរបស់គាត់នេះសម្ដេចប៉ាប យូហានបាននិយាយថា៖

ខ្ញុំជ្រើសរើសពាក្យថាយូហាន .... ជាឈ្មោះមួយដែលល្អសម្រាប់យើងទាំងអស់គ្នាព្រោះវាជាឈ្មោះ​ឪពុក​របស់យើង។ ហើយវា​ជា​សំណប​ចិត្តរបស់ខ្ញុំព្រោះវាជាឈ្មោះនៃភាពសុភាពទន់ភ្លននៃអ្នកចំនុះនៃព្រះវិហា​ដែល​ជាកន្លែងមួយដែរខ្ញុំ​បាន​ចូល​រួម​ក្នុង​សាសនា និងឈ្មោះវិហាដែលមានចំនួនតិចតួច​នៃវិសាល​ភាព​ព្រះវិហាដែលបាបផ្សប់ផ្សាយជាទូទៅទៅកាន់ពិភពលោក រួម​បញ្ចូល​អាគារ​សារធារណៈ​ផ្ទាល់របស់ពួក​យើងនៅលើផ្លូវយូហាន ឡាធើរេន(St. John Lateran។ យូហាន២២រូបនៃក្បួនដែលមិន​ចាចលុបចោលបាន ត្រូវបានក្លាយជាសម្ដេចប៉ាបនិងភាគ​ច្រើននៃនាក់ទាំងនេះ​បានទម្លាក់​សមណសក្ដិ​ជាសម្ដេចប៉ាប។ ពួកយើងមិនចង់ឲ្យមានភាពទន់ខ្សោយនៃឈ្មោះរបស់ពួកយើងក្រោយភាពល្អប្រសើថ្លៃថ្លា និង ជោកជ័យនៃ សម្ដេចប៉ាបរ៉ូមុំានោះទេ។

ក្រោយការជ្រើឈ្មោះនេះដែរក៏មានការយល់ច្រលំគឺទោះជាគាត់បានដឹងថាយូបានទី២៣ឬយូបានទី២៤ក៏ដោយ ចម្លើយដែឆ្លើយ​តប​នៃ​រឿងនេះ យូហានបានថ្លែងការណ័ប្រកាស ដែលគាត់គឺជាយូហានទី២៣។

មុនពេលរឿងនេះ មានសម្ដេចប៉ាបជាច្រើនបានហៅយូហានគឺជាយូហានទី២២ (១៣១៦-១៣៣៤) និងយោហានទី២៣ (១២៧៦-១២៧៧)​។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយក៏គ្មានយូហានទី២០ ការយល់ច្រលំតាមគ្នាបណ្ដាលមកពីការយល់ខុស នៃប្រវត្តិ​យុគកណ្ដាល លីប៉ើ ផូធីហ្វីខាលីស(Liber Pontificalis) ដែលយោងទៅតាមយូហានដទៃទៀត​ដែលជាយូហាននៅ​ចន្លោះ​យូហាន​​ទី១៤និងហូហានទី១៥។

ការទស្សនាជុំវិញក្រុងរ៉ូម

នៅថ្ងៃទី២៥ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៥៨ គាត់បានក្លាយជាសម្ដេចប៉ាបទីមួយតាំងពីឆ្នាំ១៨៧០​ដែលបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាព​ស្រែចម្ការ​ដោយ​គាត់​បាន​ទៅកសិដ្ឋានរបស់គាត់ ឌីអូសេស នៅរ៉ូម ពេលគាត់បានឃើញក្មេងៗមានក្លិនមិនល្អរូបរាងអាក្រក់ជាមួយនឹងរោគ​ខួរឆ្អឹង​ខ្នង នៅមន្ទីពេទ្យ​ ប៉ាមប៉ីណូ ហ្គូស៊ូ (Bambino Gesù Hospital) និងនៅពេលគាត់ទៅទស្សនានៅមន្ទីពេទ្យ សាន់តូ ស្ពីរីតូ​(Santo Spirito Hospital)។ នៅថ្ងៃនោះផងដែរ គាត់បានទៅមើលនៅពន្ធនាគារ រីជីណា ខូលី(Regina Coeli)របស់ទីក្រុងរ៉ូមទៀត ដែល​ជាកន្លែងមួយដែរគាត់បានប្រាប់អ្នកដែលនៅជាមួយគាត់ថា”អ្នកមិនអាចមករកខ្ញុំបានទេ ដូចច្នេះខ្ញុំនឹងទៅរកអ្នក” ក្នុង​សកម្ម​ភាព​នេះ​ធ្វើឲ្យមានចំណាប់អាម្មរណ៍ខ្លាំង ហើយគាត់បានសរសេរក្នុងកំណត់ត្រាប្រចាំថ្ងៃរបស់គាត់

ភាពរំភើប​និងគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើមួយបានកើតឡើង ក្នុងទីក្រុងរ៉ូមប្រទេសអ៊ីតាលី និងជាអន្តរជាតិ ខ្ញុំគឺ ភ្ជាប់អ្នកទាំងអស់គ្នាគ្រប់ទីកន្លែង អជ្ញាធរ អ្នកថតរូប អ្នកទោស មេព្រៃ អ្នកយាម.....

ក្នុងកំឡុងពេលដំណើទស្សនានេះ យូហានទី២៣ បានងាកទៅរកភាពជាសម្ដេចប៉ាបធម្មតាវិញនៃភាពជាផ្លូវការដោយសំអាងលើខ្លួនគាត់ផ្ទាល់។ ដូចជាពេលដែលគាត់ទៅទស្សនានៅសាលាអប់រំអ្នកទោសសម្រាប់តែយុវវ័យ ដែលប្រព្រឹត្តបទល្មើស នៅទីក្រុង​រ៉ូម​ ហើយបានប្រាប់ពួកគេថា “ខ្ញុំចង់មកទីនេះនៅពេលខ្លះ”។ រឿងនេះវាបានកត់សម្គាល់ដោយពត៌មានដែលមាន​លក្ខណៈជាសេចក្ដីរាយការណ៍”គាត់បាននិយាយទៅកាន់យុវជនទាំងនោះតាមភាសារបស់ពួកគេ”។